Jak wybrać najlepszą dla siebie rakietę tenisową
Bez względu na to czy kupujesz swoją pierwszą rakietę czy też wymieniasz obecną na nowy lepszy model lub po prostu uzupełniasz swój sprzęt o kolejną rakietę, wybór odpowiedniego modelu może wydawać się dość trudny. Aby uczynić ten proces choć odrobinę łatwiejszym, poniżej zamieszczamy podstawowy przewodnik po rakietach do tenisa ziemnego. Znajdziesz tu opis głównych cech rakiet tenisowych oraz ich wpływu na grę. Dobrze dobrana rakieta pomoże Ci wykorzystać najwięcej Twoich atutów podczas gry.
Wprowadzenie
Na początek pogrupujemy rakiety, które są dostępne na rynku. Podzielimy je na cztery podstawowe kategorie:
- rakiety ukierunkowane na moc
- rakiety pośrednie – pomiędzy mocą a kontrolą
- rakiety dla graczy stosujących mocny topspin
- rakiety dla graczy tradycyjnych
W dalszej części przewodnika omówimy bliżej każdą z grup dla lepszego wyczucia różnic pomiędzy rakietami.
Rakiety ukierunkowane na moc
W większości przypadków te modele:
- posiadają duże lub bardzo duże główki (107-135 cali kwadratowych;690 – 870 cm2),
- są lekkie (227 – 270 gram),
- stosunkowo długie (27 - 29 cali, 68 – 74 cm),
- są sztywniejsze
- balans jest umiejscowiony bliżej główki rakiety lub są wyważone po równo na główkę i rączkę, tak aby zachować wystarczającą ilość masy w obszarze uderzenia.
Zaprojektowane dla graczy z krótszym, wolniejszym zamachem, którzy chcą aby rakieta generowała więcej mocy.
Rakiety pośrednie kontrola - moc
Kategoria rakiet, która zawdzięcza swoją nazwę temu, że rakiety te łączą w swoich cechach zorientowanie na moc przy zachowaniu wysokiego poziomu kontroli. Są to jedne z popularniejszych rakiet wśród graczy klubowych. Rakiety pośrednie łączą lekkość i moc z odpowiednim poziomem kontroli piłki.
Te rakiety są często:
- lekkie lub średnie ciężkie (270 – 300 gram)
- balans rozłożony mają równo pomiędzy główkę i rączkę lub z delikatnym wskazaniem na jeden z końców rakiety
- powierzchnia główki rakiety to z reguły 98-104 cali kwadratowych; 632 – 670 cm2.
Poziom mocy zazwyczaj waha się od niskich średnich i średnio-wysokiej mocy, co czyni je najbardziej atrakcyjnymi dla średniozaawansowanych graczy. Rakiety pośrednie sprzyjają nadawaniu piłce odpowiedniej rotacji dzięki temu, że sprawiają wrażenie lekkich i szybkich rakiet a jednocześnie posiadają nieco większą powierzchnię główki rakiety.
Rakiety z główną cechą - kontrola
Kontrola - rotacja - Nowoczesny gracz
Nowoczesny styl gry oparty na bardzo mocnej topspinowej rotacji wyodrębnił rakiety dla graczy nowoczesnych. Te rakiety są lżejsze i szybsze niż tradycyjne rakiety zawodników a główki rakiety mieszczą się w przedziale midplus. Rakiety nowoczesne są idealne do atakowania piłki pod agresywnymi kątami dla uzyskania maksymalnej rotacji. Poziom mocy jest podobny (jeżeli nie identyczny) do rakiet pośrednich, a ciężar zazwyczaj mieści się między 11 - 12 uncji (300 – 340 gram). Główki rakiet nowoczesnych to zazwyczaj przedział 98 - 100 cali kwadratowych (632 – 645 cm2).
Rakiety z główną cechą - rotacja
Tradycyjne rakiety dla zawodników
Kategoria ta sugeruje, że rakiety będą używane przez profesjonalistów i zaawansowanych graczy amatorskich. Modele te:
- są na ogół cięższe - 11,5-12+ uncji (326 – 340+ gram)
- posiadają mniejsze główki 85-98 cali kwadratowych (548 – 632 cm2)
- są cieńsze, bardziej elastyczne
- mają środek cięzkości przeniesiony w kierunku rączki dla zachowania łatwości operowania rakietą
Takie rakiety generują niską moc, są przeznaczone dla graczy, którzy polegają na własnej sile i preferują rakiety dające im wysoki poziom kontroli uderzeń. Większość takich rakiet jest standardowej długości, ale istnieje kilka modeli o wydłużonych parametrach.
Na co warto zwrócić uwagę przy wyborze rakiety
Powierzchnia główki
Moc jest bezpośrednio związana z wielkością powierzchni główki rakiety. Większa powierzchnia dostarczy więcej mocy niż mniejsza (oczywiście przy założeniu, że pozostałe cechy będą takie same w obu przypadkach). Większa powierzchnie oferuje również większą powierzchnię uderzenia i większy sweetspot (pole czystego trafienia), co przekłada się na większą ilość dobrych uderzeń nawet przy błędach gracza. Dzisiejsze rakiety są oferowane w rozmiarach głowy od 93 do 135 cali kwadratowych (600 – 870 cm2). Najwięcej rakiet jest w przedziale 97-100 cali kwadratowych (625 – 645 cm2). Rakiety z powierzchnią głowki w bliskich okolicach 100 cali kwadratowych (645 cm2) oferują solidne połączenie mocy i kontroli dla większości graczy. Ogólnie rzecz biorąc, mniejsza główka rakiety będzie bardziej nadawała się dla graczy poszukujących większej kontroli kosztem mocy, podczas gdy większe rakiety najlepiej sprawdzą się u graczy początkujących oraz średniozaawansowanych poszukujących większej mocy uderzeń oraz większego sweetspot (pole czystego trafienia).
Długość
Średnia długość rakiety tenisowej dla dorosłych graczy wynosi 27 cali (68,5 cm)., ale rakiety są dostępne w długościach od 26,5 do 29 cali (67 – 73,6 cm) (29 cali to maksymalna długość dopuszczalną w tourze). Dłuższa rakieta zapewnia większy zasięg podczas uderzeń, większą dźwignią przy serwisie i nieco więcej mocy niż rakiety o standardowej długości. Większa długość przekłada się na trudniejsze manewrowanie rakietą podczas zamachu.
Waga i balans
Te dwie cechy mają największy wpływ na to jak czujesz rakietę gdy weźmiesz ją do ręki i kiedy poruszasz się z nią po korcie tenisowym.
Waga: ciężka rakieta oddaje więcej mocy, jest bardziej stabilna i przenosi mniej drgań niż lżejsze rakiety. Dodatkowa masa ciężkiej rakiety pomaga jej wygrać mini-walkę kiedy struny spotykają się z piłką. Rezultatem jest stabilne czucie rakiety oraz uczucie, że rakieta z łatwością przechodzi przez piłkę.
Przy grze z końca kortu i długich, szybkich uderzeniach gracz lepiej znajdzie głębokość uderzenia oraz jego tempo. Przy siatce oraz przy returnie większa stabilność rakiety to miły atut.
Z drugiej strony - lżejsza rakieta jest bardziej zwrotna, a więc gracz jest w stanie łatwiej odnaleźć prawidłową pozycję rakiety i wygenerować dużo rotacji (dzięki prostszemu uzyskaniu szybszego zamachu). Na korcie gracz może uderzyć piłkę z rotacją, aby móc generować lepsze kąty uderzeń, może zagrać lobem lub passing shot lub sprawnie operować rakietą podczas wymian przy siatce. Co ważne – zawsze można zwiększyć wagę rakiety jeżeli jest zbyt lekka przy pomocy specjalnych akcesoriów do tuningu rakiety. Natomiast zmniejszenie wagi rakiety jest w zasadzie niewykonalne.
Balans: są 3 możliwości jeśli chodzi o rozłożenie balansu rakiety:
- rakieta może mieć środek ciężkości przesunięty w stronę główki rakiety
- rakieta może mieć środek ciężkości przesunięty w stronę rączki rakiety
- rakieta może być równo wyważona.
Rakiety zawodnicze zazwyczaj mają przesunięty środek ciężkości w kierunku rączki rakiety, aby utrzymać łatwość operowania rakietą pomimo większej wagi tych rakiet.
Lekkie rakiety, ale ukierunkowane na moc zazwyczaj środek ciężkości ustawiony mają bliżej główki rakiety. Uzyskuje się dzięki temu poczucie stabilności rakiety pomimo zmniejszonej wagi rakiety.
Gdy masa jest rozłożona równomiernie, rakieta taka stanowi mieszankę stabilności i łatwości operowania rakietą przy utrzymaniu optymalnej wagi całkowitej rakiety.
Balans rakiety jest mierzony w milimetrach od stopki rakiety do końca główki. Pod tym względem rakiety można podzielić na:
HL (head light) – środek ciężkości w kierunku rączki rakiety - 305 i poniżej
EB (even balanced) – waga równo rozłożona – 310 do 325
HH (head heavy) – 325 i powyżej
Sztywność ramy
Miarą sztywności ramy jest RA. Sztywność ramy podana jest w tabeli specyfikacji technicznej przy opisie rakiety. Ogólny podział jak odczytywać wynik:
Elastyczne ramy = 63 i poniżej
Średnia sztywność = 64 do 67
Sztywna rama = 68 i wyżej
To o ile rama odchyla się podczas kontaktu z piłką podczas uderzenia ma bezpośredni wpływ na moc jaką generuje rakieta. Sztywne rakiety odginają się mniej co przekłada się na mniejszą absorbcję i stratę energii piłki. I odwrotnie - elastyczne rakiety odginają się więcej, dzięki czemu zwiększają się straty energii piłki.
Powszechnym mitem wśród graczy jest to, że elastyczna rakieta, która odgina się mocniej przy uderzeniach, zwraca większą moc piłce poprzez efekt katapulty. Piłka ma kontakt z naciągiem przez 3-5 milisekund. Jest to czas znacznie krótszy od tego ile potrzebuje rama rakiety aby wrócić do swojego oryginalnego kształtu. W konsekwencji, rama rakiety nie oddaje energii piłce, ale ją absorbuje – mniej lub bardziej, w zależności od sztywności. Sztywniejsze rakiety nie odchylają się tyle przy uderzeniach, co skutkuje mniejszą utratą energii niż w przypadku elastycznych rakiet.
Sztywność ramy nie tylko wpływa na moc. Kontrola i wygoda użytkowania również są uzależnione od tego parametru. Ogólnie rzecz biorąc, rakieta, która oferuje więcej mocy zapewnia mniejszą kontrolę i wygodę. W dużej mierze zależy to jednak od stylu gry, umiejętności gracza i rodzaju naciągu.
Zaawansowany gracz może preferować czucie i kontrolę jaką daje elastyczna rakieta, ponieważ operuje na tyle długim i szybkim zamachem, że sam wygeneruje odpowiednią ilość mocy. Natomiast początkujący lub średniozaawansowani gracze, mogą preferować rakiety sztywniejsze aby uzyskiwać większą moc ich uderzeń.
Wielu zaawansowanych graczy woli jednak sztywniejsze i mocniejsze ramy rakiet w połączeniu ze sztywnym i zorientowanym na kontrolę naciągiem. W rezultacie umożliwia to zaawansowanym graczom uderzać z dużą mocą i rotacją. Kombinacja rakiety ukierunkowanej na generowanie mocy, ze sztywną ramą oraz naciągiem wspomagającym rotację jest najbardziej popularna w nowoczesnej grze na elitarnym poziomie.
Drobna uwaga – sztywna rakieta w połączeniu ze sztywnym naciągiem może powodować dyskomfort u mniej doświadczonych graczy.
Sztywne rakiety są teoretycznie mniej komfortowe od tych bardziej elastycznych. Bardzo sztywna rama przenosi więcej drgań na nadgarstek, łokieć i ramię zawodnika niż ramy elastyczniejsze. Komfort jest jednak bardzo trudny do zmierzenia - każdy gracz ma inną percepcję tego, co czuje jako komfortowe a co nie. Gracze z problemami z ramieniem lub/i barkiem powinni wybierać rakiety o sztywności RA 66 lub mniej.
Układ naciągu
Często pomijany przez wielu graczy rekreacyjnych, układ naciągu rakiety wpływa na wiele aspektów i odczuć podczas gry. Rozróżnia się 2 główne typy układu strun – otwarty (rzadki układ strun np. pion/poziom - 16/18) i zamknięty (gęsty układ strun np. pion/poziom 18/20).
Otwarty układ naciągu odchyli się bardziej przy uderzeniu niż gęsty układ strun, zapewniając mocniejsze odbicie piłki. Naciągiem o tej samej sile naciągnięcia (w podobnych rakietach) otwarty układ powinien dawać odczucie bardziej dynamicznego. Innymi słowy, gracz łatwiej wydobędzie głębokość i szybkość uderzeń. Otwarte układy naciągów pozwalają również głównym strunom rakiety odchylić się bardziej podczas uderzeń. W określonych typach naciągów struny zdążą przeskoczyć z powrotem na swoją pozycję zapewniając dodatkową rotację. Odbywa się to niestety kosztem trwałości naciągu. Wzrost liczby przesunięć naciągu skutkuje szybszym przecieraniem się strun.
Zamknięty układ naciągu nie odchyli się zbyt mocno przy uderzeniu piłki, co skutkuje mniejszą energią odbicia. Wielu graczy wykorzystuje zamknięty układ naciągu w celu uzyskania większej kontroli uderzeń. Pomimo tego, że układ strun nie wspomaga nadawania rotacji, zwiększona kontrola uderzeń pozwala na szybki zamach co umożliwia uzyskiwanie pożądanej rotacji.
Gęste układy naciągów są bardziej trwałe co pozwala na korzystanie z cieńszych i bardziej miękkich naciągów, dających większe czucie uderzeń, bez ponoszenia ryzyka przedwczesnego zerwania naciągu.